Pismo Święte, to zbiór ksiąg, które zawierają pewne fakty, wydarzenia i słowa, jakie Bóg kieruje do ludzi
w celu ich pouczenia i dla ich zbawienia. Pismo Święte składa się z dwóch głównych części - Starego
Testamentu i Nowego Testamentu. Stary Testament zawiera wydarzenia przed narodzeniem Chrystusa,
zaś Nowy Testament opisuje życie, działalność i mękę Chrystusa oraz wydarzenia po Jego śmierci
i Wniebowstąpieniu.
Poszczególne księgi Starego Testamentu powstawały w okresie od XII do II wieku p.n.e. Ostatnie księgi zostały więc napisane na setki lat przed pojawieniem się Chrystusa. Nowy Testament powstał natomiast w latach 52 - 98 n.e.
Pismo Święte ma dwóch autorów. Pierwszym z nich jest sam Bóg, drugim jest człowiek, a właściwie wielu
ludzi, gdyż księgi biblijne (a jest ich 72) są napisane przez różne osoby. Autorzy w wielu miejscach
podkreślają, że działają pod szczególnym natchnieniem Ducha Świętego, który pobudził ich do spisania
treści, jakie chciał przekazać ludziom, oświecił ich rozum, czuwał nad nimi, aby nie popełnili błędów.
Kościół Pismo Święte nazywa Objawieniem Bożym. Bóg w ten sposób objawił się ludziom, by ich pouczyć i
pomóc w zbawieniu. Najważniejszą częścią Pisma Świętego są treści religijne i moralne, które pochodzą
od Boga. Cała reszta - słowa, zwroty i styl pochodzą natomiast od piszącego.
Po pierwsze źródła historyczne oraz badania archeologiczne potwierdzają dokładność opisów i faktów
biblijnych. Po drugie w Starym Testamencie (napisanym na setki lat przed narodzeniem Chrystusa)
zawarte są proroctwa, dotyczące faktów z Jego przyszłego życia. Proroctw tych jest kilkaset.
Na niektóre z nich Jezus (znając przecież Stary Testament) mógł mieć wpływ, ale na wiele z nich już nie.
Po trzecie zbyt wielu świadków tamtych wydarzeń oddało życie za prawdy zawarte w Piśmie Świętym, byśmy
teraz mogli przekaz ten tak po prostu odrzucić.
- Genealogia Mesjasza
- Narodzenie z dziewicy
- Czas przyjścia na świat
- Miejsce narodzenia
- Okoliczności narodzenia
- Cudowne uzdrowienia
- Nauczanie w przypowieściach
- Spisek możnych
- Zdrada Judasza
- Szczegóły dotyczące sądu u Piłata
- Szczegóły dotyczące męki
- Dokładny czas śmierci
- Szczegóły dotyczące śmierci
- Śmierć krzyżowa
- Zmartwychwstanie
- Wniebowstąpienie
- Zwycięstwo grzechu
- Zwycięstwo szatana
- Zwycięstwo nad śmiercią
(Więcej w dziale "Oczekiwany od wieków")
Oczywiście. Po pierwsze dlatego, że dwie Ewangelie, jak również Listy Apostolskie napisane są przez
samych uczniów Chrystusa, a więc bezpośrednich świadków wydarzeń. Po drugie dlatego,
że Apostołowie byli świadomi misji, jaką mieli wobec świata, gdyż misję szerzenia Dobrej Nowiny zlecił
im sam Jezus. To On był ich pierwszym Nauczycielem. Przekazywał im nie tylko konkretną naukę, którą
dokładnie im tłumaczył, ale pokazywał, w jaki sposób szerzyć tę naukę po świecie. Wyznaczał im zadania, wysyłał
w różne miejsca. To był ich "zawód". To była ich codzienna praca trwająca od powołania aż do śmierci. Pan Jezus
nie tylko zlecił Apostołom misję, ale wspierał ich w działaniu. Najpierw osobiście, później
dał im Ducha Świętego. Po śmierci Apostołów relacje przekazywane były w formie ustnej. Ewangelie napisane
przez bezpośrednich świadków wydarzeń (św. Jan i św. Mateusz) nie rożnią się jednak niczym w głównym
przekazie od Ewangelii spisanych przez tych, którzy o wydarzeniach tych dowiedzieli się na podstawie
relacji ustnych (św. Marek, św. Łukasz). Poza tym autorami Nowego Testamentu wcale nie były osoby przypadkowe.
Święty Jan oraz św. Mateusz byli Apostołami. Święty Marek był z kolei towarzyszem św. Piotra, natomiast
św. Łukasz był towarzyszem i bliskim współpracownikiem św. Pawła.