po tamtej stronie...

Objawienia świętej Siostry Faustyny

Święta Siostra Faustyna Kowalska od najmłodszych lat była obdarzona niezwykłymi charyzmatami - darem kontemplacji, wizjami, ukrytymi stygmatami, czytania w duszach ludzkich, ale przede wszystkim darem widzenia rzeczywistości nadprzyrodzonej. Od najmłodszych lat ukazywał jej się Pan Jezus, który wybrał ją na sekretarkę i apostołkę Bożego Miłosierdzia. To właśnie na Jego polecenie Siostra Faustyna pisała Dzienniczek, który jest swego rodzaju kroniką jej mistycznych przeżyć. Chrystus powierzył jej także wielką misję: szerzyć orędzie o Bożym miłosierdziu. Tak oto mówił do niej:

"Wysyłam ciebie do całej ludzkości z moim miłosierdziem. Nie chcę karać zbolałej ludzkości, ale pragnę ją uleczyć, przytulając ją do swego miłosiernego serca (Dz. 1588) Jesteś sekretarką mojego miłosierdzia; wybrałem cię na ten urząd w tym i przyszłym życiu. (Dz. 1605) Jest to twój urząd i twoje zadanie w całym twym życiu, abyś dawała duszom poznać moje wielkie miłosierdzie, jakie mam dla nich i zachęcała je do ufności w przepaść mojego miłosierdzia..." (Dz. 1567).

W ramach tej misji, Pan Jezus wyznaczył Siostrze Faustynie konkretne zadania:

1. Namalowanie obrazu na podobieństwo wizji, którą otrzymała w klasztorze w Płocku w 1931 roku

"Wieczorem, kiedy byłam w celi ujrzałam Pana Jezusa ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach. Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady (...) Po chwili powiedział mi Jezus: wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem Jezu, ufam Tobie. (Dz. 47) Przez obraz ten udzielać będę wiele łask dla dusz, a przeto niech ma przystęp wszelka dusza do niego (Dz. 570)

2. Ustanowienie święta Bożego Miłosierdzia

"Ja pragnę, aby było Miłosierdzia święto. Chcę, aby ten obraz, który wymalujesz pędzlem, był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, ta niedziela ma być świętem Miłosierdzia (Dz. 49) Pragnę, aby święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a sczególnie dla biednych grzeszników (Dz. 699) Dusze giną mimo mojej gorzkiej męki. Daję im ostatnią deskę ratunku, to jest święto Miłosierdzia mojego. Jeżeli nie uwielbią Miłosierdzia mojego, zginą na wieki (Dz. 965) "Kto w dniu tym przystąpi do Źródła Życia, ten dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar (Dz. 300) W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia mojego; niech się nie lęka zbliżyć do mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat." (Dz. 699)

3. Wypraszanie miłosierdzia dla świata poprzez odmawianie i rozpowszechnianie podyktowanej przez Chrystusa Koronki do Miłosierdzia Bożego.

"Kiedy przy konającym odmawiają tę koronkę uśmierza się gniew Boży, a miłosierdzie niezgłębione ogarnia duszę (Dz. 811) Przez odmawianie tej koronki podoba mi się dać wszystko, o co mnie prosić będą (1541), jeżeli to (...) będzie zgodne z wolą moją (Dz. 1731). Przez odmawianie tej koronki zbliżasz ludzkość do mnie (Dz. 929) Dusze, które odmawiać będą tę koronkę, miłosierdzie moje ogarnie (...) w życiu, a szczególnie w śmierci godzinie." (Dz. 754)

4. Modlitwę w Godzinie Miłosierdzia, czyli w godzinie śmierci Chrystusa.

"Ile razy usłyszysz, jak zegar bije trzecią godzinę, zanurzaj się cała w miłosierdziu moim, uwielbiając i wysławiając je; wzywaj jego wszechmocy dla świata całego, a szczególnie dla biednych grzeszników, bo w tej chwili zostało na oścież otwarte dla wszelkiej duszy. W tej godzinie uprosisz wszystko dla siebie i dla innych; w tej godzinie stała się łaska dla świata całego - miłosierdzie zwyciężyło sprawiedliwość" (Dz. 1572)

5. Czynienie Miłosierdzia wobec bliźnich.

"Miłosierdzie masz okazywać zawsze i wszędzie bliźnim, nie możesz się od tego usunąć, ani wymówić, ani uniewinnić" (Dz. 742)

6. Szerzenie czci Miłosierdzia Bożego.

"Dusze, które szerzą cześć Miłosierdzia mojego, osłaniam je przez życie całę, jak czuła matka swe niemowlę, a w godzinie śmierci nie będę im Sędzią, ale miłosiernym Zbawicielem. W tej ostatniej godzinie nic dusza nie ma na swą obronę, prócz miłosierdzia mojego; szczęśliwa dusza, która przez życie zanurzała się w zdroju miłosierdzia, bo nie dosięgnie jej sprawiedliwość." (Dz. 1075)

Objawienia błogosławionej Anny Katarzyny Emmerich

Błogosławiona Anna Katarzyna Emmerlich urodziła się w Niemczech, w roku 1774. Od najmłodszych lat była bardzo pobożna i brzydziła się najdrobniejszym grzechem. Już jako nastolatka podjęła decyzję o wstąpieniu do klasztoru. Została augustianką. W roku 1811 klasztor zamknięto z powodu przymusowej laicyzacji. W tym czasie Anna Katarzyna bardzo ciężko zachorowała. To właśnie wtedy pojawiły się u niej stygmaty, a chora zaczęła doznawać niezwykłych wizji - Matki Bożej i Jezusa. Przez ostatnich 10 lat życia, Katarzyna nie była w stanie już wstawać z łóżka. Twierdziła, że w cierpieniu towarzyszył jej sam Jezus Chrystus, który w licznych wizjach ukazywałał jej całe swoje życie oraz mękę. Anna Katarzyna spisywała wszystkie swoje wizje. Na podstawie jej świadectwa powstał głośny film, pt: "Pasja," w którym Mel Gibson ukazał prawdziwe okrucieństwo męki Chrystusa.

Objawienia świętej Małgorzaty Marii Alacoque

Małgorzata Maria Alacoque urodziła się w 1647 roku w Lauthcour w diecezji Autum we Francji. Już od najmłodszych lat marzyła o wstąpieniu do zakonu. W wieku 24 lat wstąpiła do klasztoru Sióstr Nawiedzenia (Wizytek) w Paray-le-Monial w Burgundii. Od samego początku życia zakonnego doświadczała osobistych spotkań z Jezusem, który ukazywał Małgorzacie swoje święte Serce oraz zlecił jej misję szerzenia nabożeństwa do Jego Najświętszego Serca, które ma być ratunkiem dla grzeszników i źródłem wielu łask. Małgorzata Maria Alacoque zmarła w roku 1690. W roku 1864 została błogosławioną, a w 1920 została wyniesiona na ołtarze. Wśród wielu objawień, jakich doświadczyła święta Małgorzata, cztery nazwano wielkimi.

Pierwsze objawienie miało miejsce w roku 1673. Pan Jezus pokazał jej wtedy Swoje Serce pełne ognia i powiedział:

„Moje Boskie Serce tak płonie miłością ku ludziom, że nie może dłużej utrzymać tych płomieni gorejących, zamkniętych w moim łonie. Ono pragnie rozlać je za twoim pośrednictwem i pragnie wzbogacić ludzi swoimi Bożymi skarbami. W nim znajdą wszystko, czegokolwiek będzie im potrzeba dla ratowania swych dusz z przepaści zguby”

Drugie objawienie miało miejsce w 1674 roku. Małgorzata ujrzała serce Boże, jakby na tronie z płomieni, jaśniejące bardziej niż słońce, przeźroczyste jak kryształ. Z boku widniała krwawa rana. Serce otoczone było cierniową koroną, a na jego szczycie znajdował się świecący krzyż. Pan Jezus powiedział, że pragnie nowego nabożeństwa. Przez to nabożeństwo chce być umiłowanym przez ludzi. Nabożeństwo to będzie dla jednych ratunkiem od zguby wiecznej, dla innych zaś okazją do większego uświęcenia.

Podczas trzeciego objawienia Pan Jezus rozwarł pierś i ukazał swe Serce, z którego wychodziły promienie. Wówczas rzekł do Małgorzaty:

„Oto Serce, które tak umiłowało ludzi a w zamian za to otrzymuje niewdzięczność, wzgardę i zapomnienie”. Sprawia Mi to przykrzejszą udrękę niż wszystko, co wycierpiałem w czasie Mej męki, a to tak dalece, że jeśliby Mnie choć trochę ukochano, to za nic bym sobie uważał wszystko, co wycierpiałem dla ludzi i pragnąłbym, o ile byłoby to możliwe, uczynić dla nich jeszcze więcej; lecz oni na wszystkie moje wysiłki czynienia im dobrze odpowiadają oziębłością i wzgardą”.

Wtedy też zażądał od świętej, aby w każdy pierwszy piątek miesiąca przyjmowała Komunię Świętą, natomiast w każdą noc przed pierwszym piątkiem miesiąca uczestniczyła w specjalnej godzinnej adoracji, zwanej "godziną świętą". W ten sposób Małgorzata miała towarzyszyć Jezusowi w męce oraz upraszać przebaczenia dla grzeszników. Pan Jezus dał także św. Marii Małgorzacie obietnicę, że kto przez dziewięć kolejnych pierwszych piątków przystąpi do Komunii świętej i ofiaruje ją jako wynagrodzenie za grzechy własne i rodzaju ludzkiego, temu Boże Serce zapewni miłosierdzie w chwili zgonu, że nie umrze bez Jego łaski.

Czwarte objawienie miało miejsce w 1675 roku, kiedy Małgorzata modliła się w kaplicy przed tabernakulum. Wtedy Pan Jezus skierował za jej pośrednictwem do całej ludzkości następujące słowa:

„Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że nie szczędziło niczego aż do zupełnego wyniszczenia się dla okazania im miłości, a w zamian za to doznaje od większości ludzi tylko gorzkiej niewdzięczności, wzgardy, nieuszanowania, lekceważenia, oziębłości i świętokradztw, jakie oddają Mu w tym Sakramencie Miłości. Lecz najbardziej boli Mnie to, że w podobny sposób obchodzą się ze Mną serca służbie mojej szczególnie poświęcone. Dlatego żądam, aby pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała był odtąd poświęcony jako osobne święto ku czci Mojego Serca i na wynagrodzenie Mi przez Komunię i inne praktyki pobożne zniewag, jakich doznaję. W zamian za to obiecuję ci, że Serce moje wyleje hojne łaski na tych wszystkich, którzy w ten sposób oddadzą Mu cześć lub przyczynią się do jej rozszerzenia."

To dzięki objawieniom Świętej Małgorzaty Marii Alacoque papież Klemens XIII zatwierdził Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz czerwcowe nabożeństwo do Serca Pana Jezusa. Pan Jezus za pośrednictwem Świętej Małgorzaty złożył także czcicielom Jego Serca następujące obietnice:

- Dam im łaski, potrzebne w ich stanie.
- Ustalę pokój w ich rodzinach.
- Będę ich pocieszał w utrapieniach.
- Będę ich pewną ucieczką w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.
- Będę im błogosławił w ich przedsięwzięciach.
- Grzesznicy znajdą w Mym Sercu źródło i ocean miłosierdzia.
- Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
- Dusze gorliwe prędko dojdą do doskonałości.
- Będę błogosławił domom, w których wizerunek Serca Mojego będzie czczony.
- Osoby, które będą to nabożeństwo rozszerzały, będą miały imię swoje wypisane w Sercu moim.
- Dam kapłanom dar wzruszania serc nawet najzatwardzialszych.

Objawienia świętej Brygidy

Święta Brygida urodziła się w Szwecji około roku 1303. Pochodziła z rodziny arystokratycznej. Od najmłodszych lat była osobą bardzo wierzącą. Jako nastolatka wbrew swojej woli została wydana za mąż za Ulfa Gudmarssona. Posiadała z nim ośmioro dzieci. Była przykładną żoną i matką, a jej religijność miała wielki wpływ na męża i dzieci. Jej mąż i córka wstąpili do zakonu. Ona sama również, zakładając nowe zgromadzenie - zakon Brygidek. Już od dzieciństwa doświadczała niezwykłych wizji Matki Bożej oraz Chrystusa. Prowadziła także rozmowy ze świętymi oraz osobami zmarłymi. W wizjach otrzymywała informacje, które miała przekazywać władzom politycznym i kościelnym. Żyła w czasach, kiedy Kościół przechodził ogromny kryzys - papieże przebywali we francuskim Awinionie i żyli w przepychu. To ona napominała ich żądając, by powrócili na stolicę Piotrową i całkowicie zmienili swój styl życia. Święta Brygida zmarła w 1373 roku, a w 1391 roku została kanonizowana.

Święta Brygida pragnęła wiedzieć, ile ciosów Chrystus otrzymał podczas swej Męki. Pewnego dnia Zbawiciel objawił się jej i rzekł: "Moje Ciało otrzymało 5480 ciosów. Jeżeli chcesz je uczcić pobożną praktyką, zmów 15 Ojcze nasz i 15 Zdrowaś Maryjo z modlitwami, których cię nauczyłem podczas całego roku. W ten sposób w ciągu roku uczcisz każdą moją Ranę". Każdej osobie, która w ciągu roku odmówi wspomniane modlitwy, za pośrednictwem św. Brygidy złożył również następujące obietnice :

1. Uwolni ona 15 dusz ze swej rodziny z czyśćca.

2. 15 sprawiedliwych spośród jej krewnych zostanie potwierdzonych i zachowanych w łasce.

3. 15 grzeszników spośród krewnych zostanie nawróconych.

4. Osoba, która zmówi te modlitwy, osiągnie pewien stopień doskonałości.

5. Już na 15 dni przed śmiercią będzie przeżywała szczery żal za wszystkie popełnione grzechy ze świadomością ich ciężkości.

6. Na 15 dni przed śmiercią dam jej Moje Najświętsze Ciało, ażeby przez Nie została uwolniona od głodu wiecznego oraz dam jej Moją Drogocenną Krew do picia, by na wieki nie doznała dokuczliwego pragnienia.

7. Położę przed nią Mój zwycięski Krzyż jako pomoc i obronę przeciw zasadzkom nieprzyjaciół.

8. Przed jej śmiercią przyjdę do niej z Moją najdroższą i ukochaną Matką.

9. Przyjmę z dobrocią jej duszę i zaprowadzę do wiecznej radości.

10. Zaprowadziwszy ją tam, dam jej kosztować z przedziwnej studni Mojej Boskości, czego nie uczynię tym, którzy nie odmawiali tych czy podobnych modlitw.

11. Trzeba wiedzieć, że choćby kto żył przez 30 lat w grzechu, lecz potem skruszonym sercem odmawiałby pobożnie te modlitwy albo przynajmniej powziął postanowienie ich odmawiania, Pan mu odpuści jego grzechy.

12. Obroni go przed zgubnymi pokusami

13. Zachowa mu pięć zmysłów.

14. Uchroni przed nagłą śmiercią.

15. Uwolni jego duszę od kar wiecznych.

16. Człowiek ten otrzyma wszystko, o co poprosi Pana Boga i Najświętszą Pannę.

17. Jeśliby ktoś żył zawsze według woli Boga i musiałby umrzeć przedwcześnie, życie jego zostanie przedłużone.

18. Ktokolwiek zmówi te modlitwy, uzyska za każdym razem odpust cząstkowy.

19. Człowiek ten otrzyma zapewnienie, że cieszyć się będzie szczęściem chórów anielskich.

20. Każdy, kto by innych nauczył tych modlitw, nie będzie nigdy pozbawiony radości i zasługi, ale one trwać będą wiecznie.

21. Tam, gdzie odmawia się te modlitwy, Bóg jest obecny swoją łaską.

Źródło: http://mtrojnar.rzeszow.opoka.org.pl/sw_brygida/ts_logo.htm