po tamtej stronie...

Sąd Szczegółowy

Sąd Szczegółowy następuje bezpośrednio po śmierci ciała. Jest on szczególnym oświeceniem Bożym, spojrzeniem na swoje czyny "oczami Boga" po to, by ujrzeć je w Prawdzie. Taki "rachunek" ze swojego życia będzie musiał wykonać każdy. Będzie musiał rozliczyć się przed Bogiem przede wszystkim z podobieństwa do Chrystusa i przestrzegania przykazań, czyli z prawdziwej miłości do Boga i bliźnich, uczciwości w najmniejszych rzeczach, z każdego wypowiedzianego słowa, ze szczerego miłosierdzia, z otrzymanych zdolności, z pracy nad sobą, z dobrych uczynków. Sąd szczegółwty jest wreszcie odebraniem wypracowanego przez całe życie miejsca w wieczności. O tym, że zapłata następuje zaraz po śmierci, mówi wiele tekstów Nowego Testamentu, na przykład słowa Chrystusa wypowiedziane na Krzyżu do dobrego łotra "Dziś ze Mną będziesz w raju" oraz przypowieść o ubogim Łazarzu:

"Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień świetnie się bawił. U bramy jego pałacu leżał żebrak okryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza; nadto i psy przychodziły i lizały jego wrzody. Umarł żebrak, i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany. Gdy w Otchłani, pogrążony w mękach, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: "Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i poślij Łazarza; niech koniec swego palca umoczy w wodzie i ochłodzi mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu". Lecz Abraham odrzekł: "Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A prócz tego między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd do nas się przedostać". Tamten rzekł: "Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca! Mam bowiem pięciu braci: niech ich przestrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki". Lecz Abraham odparł: "Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają!" "Nie, ojcze Abrahamie - odrzekł tamten - lecz gdyby kto z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą". Odpowiedział mu: "Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, nie uwierzą". (Łk 16,19)

Źródło: Biblia Tysiąclecia, Wydawnictwo Pallottinum

Paruzja i Sąd Ostateczny

Sąd Ostateczny odbędzie się natomiast na końcu ludzkiej historii, kiedy to Chrystus, jak obiecał, zjawi się w chwale. Do wydarzenie jest nazywane Paruzją. Sądowi Ostatecznemu podlegać będą wszyscy ci, którzy tego momentu dożyją. Jako że każde wypowiedziane przez nas słowo i każdy nasz czyn może mieć wpływ na innych ludzi, prawdopodobnie właśnie wtedy poznamy ostatecznie owoce naszego życia w ujęciu całościowym, czyli jaki wpływ miało nasze życie na losy całej ludzkości. Wtedy okaże się, czy byliśmy dla niej lekarstwem, czy trucizną. Cząstka ludzkości, za którą podczas sądu poniesiemy odpowiedzialność, to ci wszyscy ludzie, których spotykamy w swoim życiu, a także wszyscy ci, do których trafiły i na których decyzje miały wpływ nasze słowo, nasz przykład, nasza rada, czy nasza pomoc. To właśnie wtedy Dobro ma zatriumfować ostatecznie, a ten wielki triumf Dobra polegał będzie na tym, że zostało ono wyprowadzone ze Zła, które przez wieki dopuszczał Bóg. Sąd Ostateczny Chrystus zapowiedział w następujących słowach:

Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych [ludzi] od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie. Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: "Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata! Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie". Wówczas zapytają sprawiedliwi: "Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? Spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię? lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie?" A Król im odpowie: "Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili". Wtedy odezwie się i do tych po lewej stronie: "Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom! Bo byłem głodny, a nie daliście Mi jeść; byłem spragniony, a nie daliście Mi pić; byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie; byłem nagi, a nie przyodzialiście Mnie; byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie." Wówczas zapytają i ci: "Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym albo spragnionym, albo przybyszem, albo nagim, kiedy chorym albo w więzieniu, a nie usłużyliśmy Tobie?" Wtedy odpowie im: "Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili". I pójdą ci na mękę wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego". (Mt 25,31)

Z opisu tego jasno wynika, że Bóg wcale nie wymaga od człowieka rzeczy niemożliwych. Bóg powierzył każdemu człowiekowi zadanie. Jest nim miłość wobec bliźnich, których Bóg stawia na drodze naszego życia.

Źródło: Biblia Tysiąclecia, Wydawnictwo Pallottinum