Wiemy już, że celem ludzkiego życia nie jest grób, ale życie wieczne. Ale dokąd dokładnie może trafić dusza i od
czego właściwie zależy jej los?
Wieczność z Bogiem albo bez Boga
Jezus Chrystus nauczał, że po śmierci ciała są tylko dwie drogi - albo wieczność z Bogiem (Niebo) albo
wieczność w odłączeniu od Boga (Piekło). Tu nie ma nic pośredniego. Istnieje także Czyściec, który jest
"przedsionkiem Nieba," jest czasem oczyszczenia i oczekiwaniem na możliwość oglądania Boga. Jest więc
częscią Królestwa Bożego. To człowiek całym swoim życiem doczesnym dokonuje wyboru na wieczność.
Warunkiem otrzymania łaski Nieba jest dobrowolne wybranie Boga - życie w przyjaźni z Nim i w łasce
(bez grzechu śmiertelnego, który jest zaprzeczeniem tej przyjaźni). Jezus ostrzega nas także przed
piekłem i szatanem. Uświadamia nam, że szatan jest realnym bytem i ogromnym zagrożeniem dla każdej duszy.
Prawdziwa śmierć, której należy się obawiać, to właśnie śmierć duszy, czyli wieczne potępienie.
"Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swej roli. Lecz gdy ludzie spali,
przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł. A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy
pojawił się i chwast. Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: "Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli?
Skąd więc wziął się na niej chwast?" Odpowiedział im: "Nieprzyjazny człowiek to sprawił".
Rzekli mu słudzy: "Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go?" 
A on im odrzekł: "Nie, byście zbierając chwast nie wyrwali razem z nim i pszenicy.
Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na
spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza".
(Mt 13,24-30)
Kiedy uczniowie Jezusa zapytali, jak należy interpretować tę przypowieść, odpowiedział:
"Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy. Rolą jest świat, dobrym nasieniem są
synowie królestwa, chwastem zaś synowie Złego. Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest koniec
świata, a żeńcami są aniołowie. Jak więc zbiera się chwast i spala ogniem, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy
pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i
wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w
królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha! (Mt 13,37-43)
Zbawienie jest tylko w Chrystusie
I nie oznacza to bynajmniej, że jeśli zmarły nie chodził co niedzielę do kościoła, to nie dostąpi Zbawienia, bo bo nikt z nas
nie wie, co miał w sercu lub czy w chwili śmierci o nie nie poprosił (a właśnie moment śmierci może być dla niektórych ostatnią deską ratunku
do uzyskania Zbawienia). Chodzi o to, że jedynie dzięki śmierci Chrystusa na Krzyżu, możemy osiągnąć Niebo.
Nic nie jest naszą zasługą, gdyż nawet najbardziej świątobliwy człowiek splamiony jest grzechem, a Boga nie może
oglądać nic niedoskonałego, nic nieczystego. Możliwość Zbawienia wysłużył nam Chrystus, który odkupił
grzechy każdego człowieka. Chce On zbawić wszystkich ludzi, jednak nie każdy chce przyjąć tę łaskę.
Chrystus przyszedł na świat również po to, by wskazać nam najkrótszą drogę do Nieba - drogę za Nim.
Jest to droga trudna, droga wielu wyrzeczeń, często droga krzyżowa.
"Wtedy Jezus rzekł do swoich uczniów: «Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie,
niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto
straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat
zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł? Albo co da człowiek w zamian za swoją duszę? Albowiem Syn
Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego razem z aniołami swoimi, i wtedy odda każdemu według jego
postępowania." (Mt 16,24)
Jest to droga gromadzenia łask, które zaowocują często dopiero po drugiej stronie.
W jaki sposób? Łaski te skracają czas oczyszczania. Jednym ze sposobów gromadzenia łask jest pobożny
udział w Eucharystii. Chrystus sam to obiecał:
"Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki.
Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata». Sprzeczali się więc między sobą Żydzi mówiąc:
«Jak On może nam dać [swoje] ciało do spożycia?» Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam
wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie
będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go
wskrzeszę w dniu ostatecznym." (J 6,51-58)
Źródło: Biblia Tysiąclecia, Wydawnictwo Pallottinum
